They Took Our Jobs!

φρονιμάάά...

Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!

Σήμερα, έφαγα μακαρόνια από χτες.

οικονομίδης ρε μουνιά

έχεις αρχίδια;

ποιος είναι αυτός γαμώ το μαγαζί του;

μαλάκα τάκη!

6/11/2011

Θρησκεία

Πάσχα

Τάφος

Μόνο οι ιερείς μέσα

Πιστοί απ’έξω 

Τίμιο φως η ανακοίνωση

Αγαλλίαση στους πιστούς, πάμε να δούμε Dancing on Ice ήρεμοι...

σημαία στο μπαλκόνι;

σημαία του Π.Α.Ο.

άλλες σημαίες:

οσφπ

αεκ

μουσική
peace

Vs

Unlike humans, the androids possess no empathic sense.

τι θα γίνει??? ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ????

πότε θα γίνει χαμός? 

πού είναι το πανό?

πού πήγε η ντουντούκα?

που πήγαν όλοι?

πώς θα γίνουμε Αργεντινή?

πότε θα γίνει η ανατροπή και η πάλη?

πάλι θα περιμένουμε την επόμενη φορά.

Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε, να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε.

*Δεν περίμενα να γίνει σήμερα η επανάσταση.

Αλλά τόσος κόσμος που κατέβηκε, πως καταφέρατε να τον εξαφανισετε τόσο γρήγορα?

* εντυπώσεις από Θεσσαλονίκη.

s&m

άλλοι επιλέγουν να βλέπουν θρίλερ για να τρομάζουν, άλλοι ανεβαίνουν στην μπαλαρίνα και ζαλίζονται...

μηχάνημα του διαβόλου...

άλλοι πηδάνε από γέφυρες νιώθοντας τα σωθικά τους να ανεβαίνουν... όλοι έχουμε κάποιες μαζοχιστικές τάσεις...

το δικό μου soft spot είναι να διαβάζω κείμενα που ξέρω από την αρχή ότι θα με νευριάσουν...

Πάσχος

επίσης επιλέγω να βλέπω ελληνικό ποδόσφαιρο...και  το πιο ελεεινό από όλα είναι...μπα...άστο καλύτερα, δεν λέγεται...

google it...

sex-symbol o λίτσης να ουμ!

Live

You will not be able to stay home, brother.
You will not be able to plug in, turn on and cop out.
You will not be able to lose yourself on skag and skip,
Skip out for beer during commercials,
Because the revolution will not be televised.

The revolution will not be televised.
The revolution will not be brought to you by Xerox
In 4 parts without commercial interruptions.
The revolution will not show you pictures of Nixon
blowing a bugle and leading a charge by John
Mitchell, General Abrams and Spiro Agnew to eat
hog maws confiscated from a Harlem sanctuary.
The revolution will not be televised.

The revolution will not be brought to you by the 
Schaefer Award Theatre and will not star Natalie
Woods and Steve McQueen or Bullwinkle and Julia.
The revolution will not give your mouth sex appeal.
The revolution will not get rid of the nubs.
The revolution will not make you look five pounds
thinner, because the revolution will not be televised, Brother.

There will be no pictures of you and Willie May
pushing that shopping cart down the block on the dead run,
or trying to slide that color television into a stolen ambulance.
NBC will not be able predict the winner at 8:32
or report from 29 districts.
The revolution will not be televised.

There will be no pictures of pigs shooting down
brothers in the instant replay.
There will be no pictures of pigs shooting down
brothers in the instant replay.
There will be no pictures of Whitney Young being
run out of Harlem on a rail with a brand new process.
There will be no slow motion or still life of Roy
Wilkens strolling through Watts in a Red, Black and
Green liberation jumpsuit that he had been saving
For just the proper occasion.

Green Acres, The Beverly Hillbillies, and Hooterville
Junction will no longer be so damned relevant, and
women will not care if Dick finally gets down with
Jane on Search for Tomorrow because Black people
will be in the street looking for a brighter day.
The revolution will not be televised.

There will be no highlights on the eleven o'clock
news and no pictures of hairy armed women
liberationists and Jackie Onassis blowing her nose.
The theme song will not be written by Jim Webb,
Francis Scott Key, nor sung by Glen Campbell, Tom
Jones, Johnny Cash, Englebert Humperdink, or the Rare Earth.
The revolution will not be televised.

The revolution will not be right back after a message
bbout a white tornado, white lightning, or white people.
You will not have to worry about a dove in your
bedroom, a tiger in your tank, or the giant in your toilet bowl.
The revolution will not go better with Coke.
The revolution will not fight the germs that may cause bad breath.
The revolution will put you in the driver's seat.

The revolution will not be televised, will not be televised,
will not be televised, will not be televised.
The revolution will be no re-run brothers;
The revolution will be live.

village salad

Νέος κόσμος, παιδιά, φοιτητές, κάποιοι μετανάστες, εργαζόμενοι, 40-50άρηδες, χίπστερ άτομα, χίπιδες παλιοί και νέοι, χύμα τύποι, άνθρωποι μόνοι τους, ποδήλατα, πανό, μικρόφωνο, καντίνες, λουμπούκια, μυγάκια, σκηνές, τύποι με φωτογραφικές, παπάκια, σκουτεράκια...σαν χωριάτικη σαλάτα ήταν το σκηνικό στον λευκό πύργο και αυτό μου άρεσε όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το «κίνημα των αγανακτισμένων».

Προσωπικά μου αρέσει η χωριάτικη, η ντομάτα, το λάδι, το αγγουράκι... όμως το κρεμμύδι μου την δίνει. Έτσι ακριβώς μου την έδωσε και όταν είδα ζευγάρια να έρχονται στον χώρο επειδή είναι το νέο hot-spot της πόλης, γκόμενο να ποζάρει κάτω από ένα πανό για να τον βγάλει φωτογραφία η κοπέλα του και να χαίρεται, ότι τα έχει με επαναστάτη.  Όλα αυτά μπορεί να τα βρει κάποιος όμορφα, αδιάφορα, έως και χαριτωμένα. Δεν θέλω να σταθώ πολύ εκεί αφού δεν μίλησα σχεδόν με κανέναν, οπότε θα ήταν άδικο να κρίνω από την εμφάνιση για το τι έχουν όλοι αυτοί μέσα στο μυαλό τους.

Όμως περί πολιτικής γίνεται καθόλου κουβέντα; Σέβομαι το ότι το κάλεσμα το αρχικό ήταν να μην υπάρχουν κόμματα και εργατοπατέρες. Αυτό από την άλλη δεν απαγορεύει στα ψηφίσματα, τις ομιλίες και τα κείμενα να αναφέρονται οι λέξεις που τελειώνουν σε –ισμός. Το ότι δίπλα στους –ισμούς έχουμε βάλει τις εικόνες κάποιον πολιτικών που δεν μας κάνουν αισθητικά, μας έχουν απογοητεύσει, έχουν προδώσει την ψήφο μας και δεν ανταποκρίθηκαν σε αυτά που υπόσχονταν δεν πρέπει να οδηγήσει στον μηδενισμό αυτών των θεωριών.

Αν αυτό που επιδιώκουν όσοι μαζεύονται κάθε μέρα και συζητάνε, περνάνε ώρες στο να στήσουν όλο αυτό το πράγμα, ξοδεύουν ενέργεια είναι αποκλειστικά να απαξιώσουν αυτούς που μας κυβερνάνε (είτε είναι οι τράπεζες, είτε οι πολιτικοί, είτε το ΔΝΤ, είτε οι νεφελίμ...) και να τους αντικαταστήσουν με κάποιους άλλους ώστε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν χωρίς να έχουμε το χρέος και τους κακούς πολιτικούς, νομίζω ότι δεν θα βγει πουθενά. Καλώς ή κακώς ζούμε σε ένα σύστημα που ονομάζεται καπιταλιστικό, αυτό δεν θα αλλάξει με το «να φύγουν οι τράπεζες» ούτε με το «θέλουμε δικαιοσύνη». Δίκαιος καπιταλισμός με και καλή τράπεζα δεν υπάρχουν.

• το ψήφισμα από την θεσ/νίκη

Peace...pissed #2

no greek revolution happening

Peace...pissed

Μαζευόμαστε ειρηνικά στις πλατείες, φορώντας ένα λευκό μπλουζάκι για να εκφράσουμε την οργή μας, αράζουμε και να φύγουμε μετά.  

Προαιρετικά πίνουμε και καμιά μπύρα, όχι πάνω από 3 γιατί μπορεί να ξεφύγουμε από τον χαρακτήρα της πορείας και να μας κακοχαρακτηρίσουν.

Επιπλέον να μαζέψουμε τα τσιγάρα μας φεύγοντας, να μην αφήσουμε σκουπιδάκια κάτω, να μιλάμε στον πληθυντικό στους μεγαλύτερους, να σηκωνόμαστε στο αστικό για να κάτσουν οι παπούδες, να φοράμε καπέλο όταν βγαίνουμε στον ήλιο, να καθόμαστε κάτω από την ομπρέλα στην παραλία, να μην κολυμπάμε στα βαθιά, να μην περνάμε με κόκκινο και να ζητάμε απόδειξη. Να μην καπνίσουμε, να κάνουμε τον σταυρό μας όταν περνάμε από τις εκκλησίες, να ακούμε όλες τις γνώμες, να μην αντιγράφουμε. Να μην αντιγράφουμε CD, να μην κατεβάζουμε τσόντες, να μην τον παίζουμε γιατί θα τυφλωθούμε.  Να μην είμαστε απόλυτοι στις απόψεις μας, να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο και να δίνουμε λουλούδια στα ΜΑΤ και να στεκόμαστε προσοχή όταν ακούμε τον εθνικό ύμνο.  

ορκίζομαι, θα είμαι καλός!

no luke...

what are you

-ing

at?

άγιο φως, Bic ή Hondos;

Έχεις φωτιά;

WTF ρε άκη;

Τον έδωσε τον άκη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και σύντροφος του (στους αγώνες) λένε οι δημοσιογράφοι με αφορμή μια συνέντευξη του στο ραδιόφωνο, όπου όταν ρωτήθηκε για το θέμα, απάντησε: «αν τον είχα απέναντι μου, θα του έλεγα, πώς τα κατάφερες έτσι ρε άκη;»

Εμένα δεν μου φαίνεται τόσο για δώσιμο, μου φαίνεται σαν, πώς τα κατάφερες έτσι ρε άκη και σε τσιμπήσανε; Μαζί τα φάγαμε αλλά εσένα σε πιάσανε...

Τις δηλώσεις ενός προπονητή του στίβου με αθλητές ολυμπιονίκες μου θυμίζει αυτό, ντοπαρισμένος είναι αυτός που πιάνεται.

11 Vs 11

Μετά και τα τελευταία επεισόδια που έγιναν στο γήπεδο της τούμπας έγινε αυτό που όλοι όσοι ψιλοασχολούνται με το ποδόσφαιρο περίμεναν. Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να καταδικάζουν, άλλοι πιο δυναμικά, άλλοι με μετριοπάθεια. Οι ποδοσφαιριστές μούγκα, λέγοντας ποδοσφαιριστές εννοώ το επίσημο συνδικαλιστικό τους όργανο και όχι μεμονωμένες περιπτώσεις. Στις εκπομπές βγήκαν φίλαθλοι από όλες τις ομάδες και ζητάνε τιμωρίες και να καθαρίσουν οι κερκίδες από όλους αυτούς που χαλάνε το ποδόσφαιρο μας.

Πολλοί προβάλουν την αγγλία σαν παράδειγμα για το πως καταπολέμησε τα επεισόδια η θάτσερ. Πράγματι, στην αγγλία τα γήπεδα είναι εκκλησίες, οι φίλαθλοι δεν πλακώνονται μεταξύ τους, ούτε με τους σεκιουριτάδες, οι ποδοσφαιριστές το πολύ να ακούσουν τίποτα για την σεξουαλική τους προτίμηση στην εκτέλεση κάποιου πλαγίου ή κόρνερ (χωρίς αυτό να συνοδεύεται με καφέδες ή άλλα ροφήματα). Οι ομάδες παίζουν, οι θεατές βλέπουν θέαμα, τα τηλεοπτικά δικαιώματα είναι πανάκριβα, οι ομάδες κονομάνε, οι διαφημιστές κονομάνε, οι παίκτες το ίδιο και μετά; Πάνε όλοι στο σπίτι τους ήρεμοι που κέρδισε το ποδόσφαιρο για ακόμα ένα σαββατοκύριακο;

Μήπως όλοι αυτοί που ασχολούνται και προβάλουν την αγγλία δεν ξέρουν τι γίνεται μετά ή πριν τους αγώνες; Το αν πέφτει ξύλο ή όχι σε συναντήσεις μεταξύ οπαδών αντιπάλων ομάδων είναι γνωστό, έχει γραφτεί σε βιβλία, υπάρχουν βίντεο στο ίντερνετ που είναι εύκολα να τα βρει ο καθένας, μαρτυρίες. Υπάρχουν παμπ, ακόμαι και γειτονιές που είναι άβατα για οπαδούς αντίπαλων ομάδων. Τα γήπεδα εκκλησίες, το ποδόσφαιρο γιορτή, τα εκατομμύρια στο χορτάρι και οι πολλές επιτυχίες είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Το φαινόμενο της βίας δεν φαίνεται, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ανύπαρκτο. Πολλά πράγματα δεν φαίνονται, ο αέρας που αναπνέουμε δεν φαίνεται, το σήμα του κινητού μας δεν φαίνεται, η ακτινοβολλία δεν φαίνεται και όμως όλα αυτά είναι γύρω μας.

Το πρόβλημα της βίας δεν γίνεται να λυθεί με την καταστολή, το ξύλο και τον περιορισμό της λειτουργίας των οργανωμένων οπαδών. Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς τι είναι αυτό που κάνει ανθρώπους, που τις υπόλοιπες μέρες της βδομάδας έχουν δουλειές, μένουν δίπλα από τον καθένα μας, πίνουν καφέ στο μαγαζί που συχνάζουμε, βγαίνουν για μπύρα στο μπαρ που πάμε και εμείς, τρώνε το ίδιο φαγητό που τρώμε και εμείς, βλέπουν τις ίδιες ταινίες με μας, το σαββατοκύριακο τους να περιστρέφεται γύρω από δύο ώρες και την αγωνία τους να πληγώσουν τον αντίπαλο οπαδό; Ο οποίος είναι ο συνάδελφος τους, ο ξάδερφος τους, ο συμμαθητής τους, ο ψιλικατζής της γειτονιάς τους. Ταυτόχρονα η οργή τους στρέφεται, έστω και άθελα τους, και ενάντια στην ομάδα που υποστηρίζουν, αφού αυτή θα τιμωρηθεί, θα πληρώσει πρόστιμα, θα παίξει χωρίς την υποστήριξη του κόσμου. Αυτό είναι ακόμα πιο οξύμωρο και δίνει πάτημα στους δημοσιογράφους και την πολιτεία να στηρίξουν την άποψη του ανεγκέφαλου φιλάθλου, του χαζού, που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και ταυτόχρονα να προτείνουν μέσα καταστολής του και απομάκρυνσης του από τα γήπεδα. Να τον απομακρύνουμε από δίπλα μας εκείνες τις 2 ώρες, να τον κρύψουμε, να τον κλείσουμε κάπου.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως 50 άτομα από κάθε ομάδα είναι απλώς βλαμμένοι και τα σπάνε ενώ όλοι οι άλλοι είναι υγιείς, αφού αυτοί οι 50 θα τα έσπαγαν και στην δουλειά τους όταν αντιμετώπιζαν ακάλυπτες επιταγές, θα τα έσπαγαν στον δρόμο όταν έχει κίνηση, θα τα έσπαγαν στην ουρά του ΙΚΑ, θα τα έσπαγαν στην τράπεζα κάθε φορά που θα πήγαιναν για την δόση του δανείου, στο σχόλειο κάθε φορά που το παιδί τους παίρνει κακούς βαθμούς. Επίσης, δεν μπορώ να πιστέψω το ότι είναι 50 πρεζάκια που δεν νοιάζονται για τίποτα και δεν καταλαβαίνουν τίποτα εκείνη την ώρα οπότε τα σπάνε για χαβαλέ. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα τα σπάγανε και σε ευρωπαΙκά ματς, σε ματς της εθνικής, σε αγώνες στο εξωτερικό όπου δεν έχουν παρατηρηθεί σε τέτοιο βαθμό αυτές οι καταστάσεις που είδαμε πρόσφατα.

Η άποψη μου είναι πως η βία στα γήπεδα (ή έξω από αυτά) με αφορμή τα αθλητικά γεγονότα (έχουμε δει επεισόδια όχι μόνο σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, αλλά γενικά σε αθλητικά γεγονότα) είναι μια βαλβίδα εκτόνωσης κοινωνικής πίεσης. Ο θυμός που βλέπει κανείς να έχουν οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύω ότι προέρχεται από το ότι ο αντίπαλος φοράει το άλλο κασκόλ. Απόδειξη για αυτό είναι το ότι σε πολλά ματς, ενώ δεν υπάρχουν φίλαθλοι της αντίπαλης ομάδας στο γήπεδο, συνέβησαν περιστατικά βίας από κάποιους. Ούτε η δικαιολογία της αδικίας από τον διαιτητή μπορεί να σταθεί επαρκώς, αφού και σε αγώνες χωρίς λάθη, ή με λάθη που ευννοούσαν την ομάδα με τους οπαδούς, επεισόδια και πάλι έγιναν.

Ο θυμός είναι βαθύτερος και έρχεται από ένα κάρο λόγους, τους οποίους δεν είμαι ψυχολόγος για να αναλύσω και τις υποψίες που έχω δεν θέλω να τις αναφέρω (ίσως να γίνονται αντιληπτές από την συνέχεια του κειμένου). Επιπλέον, έχω αρχίσει να πιστεύω πως είναι και δικαιολογημένος ο θυμός τους, αν τα αίτια του είναι αυτά που φαντάζομαι. Ίσως το μέρος που επιλέγουν να τον εκτονώσουν να είναι ακατάλληλο, αλλά η ψυχολογία της μάζας είναι ύπουλο πράγμα. Από την άλλη, η εκτόνωση με αυτό τον τρόπο φυσικά και βολεύει το κράτος και την αφήνει να έντεχνα και ελεγχώμενα να εξελίσεται, αφού γίνεται σε περιορισμένο χώρο και εύκολα μπορεί να τα σταματήσει, εύκολα στρέφεται η κοινή γνώμη εναντίον αυτών που κάνουν τα επεισόδια και αμαυρώνουν την εικόνα του ελλ. ποδοσφαίρου και επιπλέον δικαιολογεί περισσότερα μέτρα καταστολής και παρακολούθησης με την πρόφαση να μην επαναληφθούν.

σουξέ

Ο πρωθυπουργός ζήτησε από τους υπουργούς μεγαλύτερη αφοσίωση στο έργο που ανέλαβε η κυβέρνηση και επεσήμανε ότι οι αντιδράσεις των κατεστημένων συμφερόντων θα συνεχιστούν, αλλά υπενθύμισε ότι «εμείς είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία και όχι υπερασπιστές των κατεστημένων συμφερόντων». Ζήτησε περισσότερη δουλειά, σύνεση και υπομονή, ενώ απευθυνόμενος εντός και εκτός της κυβέρνησης, τόνισε ότι «χρειάζεται ενότητα για να καταφέρουμε να φτάσουμε στο στόχο μας». (πηγή)


είχε επιτυχία όταν το είχε πει πρώτη φορά (μεταφρασμένη σε δημοσκοπήσεις, ψήφους στις εκλογές, ρίξαμε γκομενάκια, ψάρωσαν οι δεξιοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης κτλ) και το επαναλαμβάνει ή απλώς το λέει για να το πιστέψει; πάντως, παρόλη την άσχημη κατάσταση που είμαστε, το χιούμορ μας δεν το χάνουμε. 


από την άλλη, η έννοια των λέξεων, είναι ιδιαίτερα σημαντική για να χρησιμοποιούνται έτσι από κάποιον που (υποτίθεται) ότι αντιπροσωπεύει τόσα εκατομμύρια κόσμου. 

*

* εικόνα από antieksousiastes-pasok.blogspot.com

διάφορα #1

art in a cart

is just a fart

2 νέοι νεκροί

Αναρωτιέμαι, πότε χάθηκε τόσο πολύ η λογική; Όλες αυτές τις μέρες νιώθω πως οι κάτοικοι της χώρας βλέπουν κάποια δραματική σειρά και είμαστε κοντά στο φινάλε και όλοι πρέπει να βγούμε από το σινεμά δακρυσμένοι. Προσωπικά, νομίζω πως τα ΜΜΕ μας έχουν βάλει σε ένα κλίμα, πρέπει όλοι να συγκινηθείτε, να κλάψετε, να είστε δυστυχισμένοι, να αγαπάτε τους αστυνομικούς.

Μπορεί να είμαι και αναίσθητος, αλλά άποψη για την ΕΛ.ΑΣ. δεν έχω αλλάξει, ούτε έχω νιώσει κανένα συναίσθημα λύπης επειδή πέθαναν δύο αστυνομικοί, την ώρα που έκαναν την δουλεία που επέλεξαν να κάνουν. Νιώθω λύπη που πέθαναν δύο νέοι άνθρωποι, σκέτο.

Όπως νιώθω λύπη που 300 μετανάστες, είναι παράνομοι και κάνουν απεργία πείνας για να έχουν δικαίωμα να ζήσουν, επειδή κάποιοι ψήφισαν νόμους που θεωρούν κάποιες ζωές λαθραίες και κάποιοι επιλέγουν σαν επάγγελμα να υπερασπίζονται αυτούς τους νόμους και αυτό το σύστημα. Επίσης λύπη με πιάνει όταν σκέφτομαι πως αυτοί που ψηφίσαν αυτούς τους νόμους, είναι οι ίδιοι που χρεωκόπησαν το γαμωκράτος μας, που φάγανε λεφτά από δημόσια έργα, από εξοπλιστικά προγράμματα και μετά ψηφίσαν άλλους νόμους ώστε να μην έχουν ευθύνη για όλα αυτά. Νόμους που πρέπει να εφαρμόζονται, γιατί... γιατί είναι νόμοι!

Όπως νιώθω λύπη όταν βλέπω ειρηνικές πορείες να δέχονται επίθεση από ανθρώπους που επέλεξαν να φορέσουν την στολή του ΜΑΤατζή, ανοιγμένα κεφάλια διαδηλωτών, κόσμο να τρέχει δακρυσμένο. Ακόμα, λύπη νιώθω και όταν ακούω για κάποιο εργατικό ατύχημα σε κάποιο εργοτάξιο με ελλειπείς κανόνες ασφάλειας.

Όπως νιώθω λύπη που κάποια παιδιά δουλεύουν από τα 13 για να φτιάξουν τα ρούχα μάρκες που αγοράζουμε, όπως στενοχωριέμαι που στην αθήνα αν κάνεις βόλτα μετά τις 11 το βράδυ γύρω από ένα οποιοδήποτε τετράγωνο θα δεις άστεγους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια. Λύπη ταυτόχρονα νιώθω και για το ότι στην λιβύη ο καντάφι βομβαρδίζει τον λαό που θέλει δημοκρατία, και εμείς το μεταδίδουμε σαν κρίση στην μέση ανατολή και δίνουμε περισσότερο έμφαση στην άνοδο της τιμής του πετρελαίου.

Αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί που είναι συντετριμένοι, που σχολιάζουν γεμάτοι θλίψη για τον χαμό των δύο αστυνομικών, αν τα ΜΜΕ μετέδιδαν με τον ίδιο τρόπο και τις παραπάνω ειδήσεις πως θα αντιδρούσαν;

Πραγματικά συναισθήματα θλίψης και πόνου νιώθουν μόνο οι δικοί τους άνθρωποι, οι μανάδες τους και οι άνθρωποι που τους έζησαν. Τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί και κάθε νάρκισσος που του αρέσει να βγαίνει στο γυαλί εκμεταλλεύονται αισχρά το γεγονός αυτό, πουλάνε στον κόσμο συγκίνηση, δάκρυα και λαϊκισμό με σκοπό την τηλεθέαση, το βουλευτικό αξιώμα και την ικανοποίηση της ίδιας της ματαιοδοξίας τους για την καλύτερη ατάκα.

Μιλώντας για ατάκες, ο Γ. Ράλλης (πρωθυπουργός της περιόδου) μιλώντας στην βουλή για τους θανάτους των Ι. Κουμή και Στ. Κανελλοπούλου από αστυνομικούς κατά την διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου (1980) είπε:  «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». Μάλλον οι επικοινωνιολόγοι της περιόδου εκείνης δεν ήταν τόσο καλά σπουδαγμένοι όσο οι τωρινοί.

Τι δουλειά κάνεις; Πουλάω τρέλα!

Το ματς του σαββάτου, το ντέρμπι Α - Β, το περίμενε πολύς κόσμος. άλλοι από τη διαστροφή να παρακολουθήσουν ελληνικό πρωτάθλημα (αφού μπάλα δεν παίζεται στην ελλάδα, όποιος είδε το αρσεναλ-μπαρτσελόνα καταλαβαίνει τι εννοώ), άλλοι επειδή είναι οπαδοί/φίλαθλοι των δύο ομάδων περιμένοντας την ομάδα τους στο γήπεδο να κερδίσει (και είτε να εξασφαλίσει το πρωτάθλημα-Α, είτε να μειώσει την διαφορά και να ελπίζει σε στραβοπάτημα του αντιπάλου-Β) και κάποιοι άλλοι για να κάνουν μία δήλωση.

Το αγωνιστικό κομμάτι δεν θέλει και πολύ σχολιασμό, υπάρχει αλλίωση αποτελέσματος, ένα γκολ στο 81’ δεν μετρησε ενώ θα έπρεπε, ένα άλλο γκολ στο 90’+ μετράει ενώ δεν θα έπρεπε. Τα όσα ακολούθησαν όμως είναι ακόμα πιο τραγικά. Άνθρωποι από τις εξέδρες κάνουν ντου στο γήπεδο, κανείς δεν τους σταματά, παίζουν ξύλο με τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας, στα αποδυτήρια τα ίδια χάλια με φουσκωτούς και βγαίνει μετά η χοντρή κυρία να πει το τελευταίο τραγούδι, ότι δηλαδή, διδάξε ήθος η γηπεδούχος ομάδα, πως ο περήφανος λαός της μπήκε στον αγωνιστικό χώρο να πανηγυρίσει την νίκη της ομάδας του και άλλα τέτοια ευφυή σχόλια.

Οι δηλώσεις αυτές πρόηλθαν από το στόμα ενός ανθρώπου που έχει δύο θεσμικές ιδιότητες, από την μία είναι πρόεδρος της αγαπημένης του ομάδας, που έχει επενδύσει σε αυτήν, που έχει αφιερώσει χρόνο και εργασία, και που τελικά φαίνεται ότι κερδίζει το πρωτάθλημα. Φυσικά, η πρωτιά έρχεται πακέτο με την είσοδο στην πιο κερδοφόρα ποδοσφαιρική διοργάνωση της ευρώπης.

Από την άλλη πρόεδρος της αρχής που φροντίζει για την διοργάνωση του πρωταθλήματος, την διαφάνεια του, το να τηρούνται οι κανόνες του, την προβολή του ώστε να γίνει ακόμα πιο αγαπητό από τον κόσμο και το να πάει το επίπεδο του ψηλότερα όσον αφορά το θέαμα, την ποιότητα και την αναγνωρισιμότητα του στο εξωτερικό.

Το ντέρμπι και αυτά που ακολούθησαν, για μένα, ήταν μία Δήλωση, μία δήλωση που στην περίπτωση αυτή έγινε από το στόμα του προέδρου, παρόμοιες έχουν γίνει με άλλο τρόπο παλιότερα και συνεχίζουν να γίνονται χωρίς ίχνος ντροπής.

Κάποιοι άλλοι που κατά καιρούς έχουν κάνει παρόμοιου ύφους δηλώσεις με αυτή είναι αρχηγοί κομμάτων που ταυτόχρονα είναι και πρωθυπουργοί μας, επιχειρηματίες που ουσιαστικά κυβερνούν, εκδότες που έχουν και άλλα συμφέροντα, εταιρίες, όμιλοι επιχειρήσεων, η εκκλησία, ακόμα και κάποιοι γονείς.

«Σας γαμάω όλους και μετά σας πουλάω τρέλα.» Σας παίρνω ότι νομίζετε πως μπορείτε να κερδίσετε στο γήπεδο και μετά βάζω και τους δικούς μου να σας δείρουν, σας κλέβω τα λεφτά και μετά σας κατηγορώ που χρωστάμε σαν κράτος, σας υπερκοστολογώ τους δρόμους σας και μετά σας φτύνω μέσα στη μούρη βάζοντας διόδια. Σας πουλάω αντικειμενικότητα στις ειδήσεις όμως στρέφω εναντίον σας τον κόσμο όταν αποφασίσετε να διεκδικήσετε κάποιο δίκαιο αίτημα. Σας πιέζω να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι όσο μεγαλώνετε, να είστε εργατικοί, καλλιεργημένοι και με αρχές αλλά όταν βγείτε στην αγορά εργασίας κόψτε κώλους. Σας μιλώ για αγάπη και ταπεινότητα, όμως κυκλοφορώ με πιο πολλά χρυσαφικά από τον βαλάντη στις δόξες του ενώ δεν μου καίγεται καρφί για τον κόσμο που είναι εξαθλιωμένος. Υπερασπίζομαι τους νόμους ενώ από την άλλη κρύβομαι πίσω από την ασυλία μου. Λέω ότι δεν είμαι ρατσιστής, όμως δεν θέλω να βλέπω σκουρόχρωμους ανθρώπους έξω από το σπίτι μου.

Δεν μου φτάνει απλώς να κερδίσω κάτι, πρέπει να μεγιστοποιήσω το κέρδος μου, να πετύχω να σε ξεφτυλίσω και ίσως τότε να είμαι χαρούμενος.

sell & fuck off

έστω και αργά, αφού το συλλαλητήριο έγινε τον απρίλιο του 2008, θέλουμε να λύσουμε μια παρεξήγηση!

George, το «πούλα φύγε» πήγαινε στον Τζίγγερ, όχι σε σένα… τα πράσινα γράμματα είναι για τον ΠΑΟ και όχι για το ΠΑ. ΣΟσιαλιστικό!!! Κ.

Larvae

•                Ναύτες: Αρκετά ανεχτήκαμε το σάπιο κρέας!
•         Γιατρός του πλοίου: Αυτά δεν είναι σκουλήκια. Είναι απλά προνύμφες.
  

Οι άντρες του πλοίου δεν τρώνε το σάπιο κρέας, δεν πιστεύουν τα ψέματα του γιατρού, δεν τρώνε ούτε την σούπα, δεν υπακούουν.

• Πόσο σάπιο κρέας θα φάμε ακόμα;

it won't be too long

fuck anger managment

Μετά την επίθεση και το σπάσιμο του θεάτρου τέχνης Κάρολος Κουν μου γεννήθηκε μια απορία. Η επίθεση έγινε, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, επειδή άκουσον άκουσον, τολμάνε να ανεβάζουν ένα έργο με την λέξη ΠΑΟΚ στον τίτλο και κάποιοι οπαδοί του ΟΣΦΠ ένιωσαν να προσβάλλονται από αυτό. Αναρωτιέμαι αν όταν κάποιο κανάλι έχει στο πρόγραμμα του το «πράσινο μίλι» βρέχει τηλεοράσεις στον πειραιά; Στην θεσ/νίκη απαγορεύεται το Johnny Walker Red; 

Πολύς κόσμος έχει θυμό μέσα του, άλλοι τον ξεσπάνε σε αρένες, στα γήπεδα, στην γρήγορη οδήγηση, άλλοι πάλι τον κρατάνε μέσα τους. Να τον μασκαρεύεις οπαδικά, πίσω από  κασκόλ όποιου χρώματος, και να δρας σαν τον κάφρο είναι κάτι πολύ εύκολο. Να βρεις την αιτία του και να τον διοχετεύσεις πίσω, στην πηγή του, είναι δύσκολο. Μπορεί να μην σε απαλλάξει από αυτό το συναίσθημα η πράξη αυτή, όμως τουλάχιστον δεν θα έχει πληρώσει την νύφη κάποιος άσχετος.

Τώρα, αν κάποιος είναι τόσο … (βάλτε ότι λέξη θέλετε) που η πηγή του θυμού του ήταν πράγματι το συγκεκριμένο θεατρικό, πρέπει να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες που έχει στη ζωή του.

"your anger is a gift" λέει ένα τραγούδι στον προτελευταίο του στοίχο, ο τελευταίος είναι μόνο μια λέξη

never mind the handsome, here comes marilyn manson

the world is ugly now

I'm not attached to your world
Nothing heals and nothing grows

come on, die young

God is in the T.V.

Όταν ανοίγει την τηλεόραση (γιατί να το κάνεις αυτό αν δεν έχει champions league?) και «βολτάρει» ανάμεσα στα κανάλια, που είναι και πολλά πλέον, ο θεατής συναντά διάφορες μορφές ζωής, που όλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι σημαντικοί, πρότυπα, άνθρωποι της τέχνης, ότι αξίζουν την προσοχή μας, τον θαυμασμό μας και τα λεφτά μας σε κάποιες περιπτώσεις. Ότι τα παιδιά θα είναι κατόρθωμα να φτάσουν τα επιτεύγματα τους, να τους θαυμάζουν, να τους ζητούν αυτόγραφα, φωτογραφίες, να γαμηθούν μαζί τους, να μαθαίνουν τις απόψεις τους, να ταυτίζονται και να τους έχουν πρότυπα, είδωλα.

1. μαχαιρίτσας, παπακωνσταντίνου (και πολλοί άλλοι που αδικούνται επειδή δεν αναφέρονται) είναι πρότυπα «Καλλιτεχνών». Τα τελευταίο σουξέ που κάνανε είναι: «έλα ψυχούλα μου, έλα καρδούλα μου» και «το παιχνίδι παίζεται, παίζεται ακόμα».  Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α Τ Α, έτοιμοι για το hall of fame, grammy, Oscar, χρυσές σφαίρες, ασημένιες σφαίρες, τρελές σφαίρες, για την λεωφόρο της δόξας, για το μουσείο της ακρόπολης, το μουσείο πολιτισμού, σύγχρονης τέχνης και κέρινα ομοιώματα. Την ίδια μέρα!
   
   
2. Ο νίκος μίχας, ο ντράμμερ κουβατσέας και ο νίβο είναι τα ροκ πρότυπα της εποχής μας. Ο πρώτος “το ζει αληθινά” αφού “αποφοίτησε” από την ακαδημία του Fame Story*, ο άλλος είναι ο ντράμμερ της άννας -απόλυτης- βίσση κατά καιρούς κάνει περίεργα κουρέματα και έχει και τατουάζ!!! Ο νίβο θέλει να γυρίσει στα παλιά, θέλει την παλιά του γειτονιά και γυναίκες τριγύρω πολλές, αλλά ταυτόχρονα τα χώνει και στους υπουργούς γιατί έχει θυμό! Yo μαδαφακα Yo!
   
   
   * στην ακαδημία (εμετός) οι κριτές, οι δάσκαλοι ήταν και αυτοί τα πλέον ροκ άτομα εννοείται!
   
   
3. Οι δημοσιογράφοι που πλασάρονται ως αδέκαστοι, δεν χαρίζουν κάστανα, αποκαλύπτουν και κάνουν ρεπορτάζ αμερόληπτοι, μας λένε τις πληροφορίες που συλλέγουν από αξιόπιστες πηγές είναι οι καψής, πρετεντέρης κτλ… όμως είμαι άδικος, υπάρχουν και οι εναλλακτικές ειδήσεις του star, που αντί για διαφημίσεις ανάμεσα στο ρεπορτάζ για τα φορέματα της βανδή θα μας πληροφορήσουν πως το ΦΠΑ θα πάει 67% από δευτέρα. Μετά, επειδή η είδηση είναι σκληρή και θα μας κάτσει στο λαιμό, θα συνεχίσει να μας λέει για το πως οι νέοι διασκεδάζουν στην μύκονο!
   
   
4. Σάτιρα και επαναστατικό λόγο αρθρώνουν οι ράδιο αρβύλα έχοντας στο πλάι τους τις γυναίκες της επανάστασης, που προτάσσοντας τα στήθη τους… παρουσιάζονται έτοιμες να πάρουν τα βουνά, να βγουν στο αντάρτικο, να οπλιστούν με θάρρος και να ξεχυθούν σε πορείες και να συγκρουστούν με τα ματ… για μια τσάντα Louis Vuitton. Ο λάκης μας έχει πνίξει στα ανέκδοτα με την κλανιά, την σάτιρα στον ψωμιάδη (λες και χρειάζεται κάτι παραπάνω...) ενώ ανάμεσα σε αυτά μας λέει και 2-3 τσιτάτα για τον αγώνα, 1-2 συγκινητικές ατάκες συμπληρώνουν το μενού. Το τσίπουρο ρέει άφθονο (οι καμικάζι ιάπωνες μαστουρωμένοι ήταν, οι έλληνες επαναστάτες γιατί να μην είναι σε εύθυμη κατάσταση;) και με την συντροφιά τραγουδιστών όπως ο Χατζηγιάννης, που έχει αφιερώσει την ζωή του στον αγώνα, αφού πηγαίνει και στα πάρτυ της ΔΑΠ με σκοπό να ρίξει το κάστρο του καπιταλισμού εκ των έσω, εμψυχώνει τον λαό φωνάζοντας «χέρια ψηλά» και άλλα τέτοια ξεσηκωτικά.
   
   
5. Τα καλά παιδιά αυτή την περίοδο έχουμε αποφασίσει να είναι ο γρηγόρης αρναούτογλου και ο γιάννης πλούταρχος. Ο μεν πρώτος είναι περιζήτητος γαμπρός, κολλητός με τα παιδιά της επανάστασης (ράδιο αρβύλα, βλέπε 4.), με τρομερή αίσθηση του χιούμορ, εκλεπτυσμένος σε σημείο να τον ζηλεύει ο ζαμπούνης και πολλές πριγκίπισσες να βλαστημούν που δεν έχει τίτλο ώστε να μπορούν να τον παντρευτούν, να κάνουν τα παιδιά του και να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ο άλλος, οικογενειάρχης, πολλά παιδιά, πολλά σουξέ, πολλοί χρυσοί δίσκοι, πολύς κόσμος στα μαγαζιά που δουλεύει, πολλά λουλούδια, πολύ καλοσύνη και πολύ κάρβουνο.

εκτός κλίματος

Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει πολύς ντόρος με την κατάληψη που γίνεται στο κτίριο της νομικής στην Αθήνα από 300 ανθρώπους που κάνουν απεργία πείνας με σκοπό  να διεκδικήσουν την ζωή τους. Δεν ξέρω πως σας ακούγεται αυτό, κάποιοι τους αποκαλούν μετανάστες, άλλοι λαθρομετανάστες, άλλοι τους λένε πρόσφυγες. Άλλοι τους λένε άπλυτους που ήρθαν να μας αλλοτριώσουν και να μαγαρίσουν το Ελληνικό DNA.

Λένε πως το κτίριο της νομικής είναι ιστορικό, πως το κράτος μας είναι τελείως μπουρδέλο που αφήνει να γίνονται τέτοια πράγματα και ότι η αστυνομία πρέπει να λάβει μέτρα. Η «βεβήλωση του χώρου» από κάποιους ανθρώπους, που δεν έχουν μέλλον πουθενά, είναι σημαντικότερη από την ζωή των ίδιων των ανθρώπων? Λένε ότι η Ελλάδα, η χώρα της δημοκρατίας, με τον Παρθενώνα και την δημοκρατία κατάντησε έτσι. Σε όλους αυτούς τους απόγονους του μεγάλου αλεξάνδρου, του λεωνίδα, του σόλωνα και όλης της παλιοπαρέας θέλω να θυμίσω ότι ο μεγάλος της εποχής, ο Δίας, που γαμούσε και έδερνε κόρες, μάνες και αδερφές, ήταν προστάτης των ξένων, των φιλοξενούμενων, ο Ξένιος motherfucking Δίας. (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1).

Δεν ζω σε περιοχή με τεράστιο ποσοστό σε μετανάστες και δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία του κάτοικου του Αγ. Παντελεήμονα, ούτε της Πάτρας, ούτε του φορτηγατζή που τους βλέπει να πετάγονται πάνω στο όχημα του όταν ετοιμάζεται να μπαρκάρει.

Όμως είμαι από επαρχία, με πολλά χωράφια… τις αρχές του 1990 που ήρθε το πρώτο κύμα Αλβανών στην Ελλάδα ήμουν πιτσιρικάς, κάθε Σαβ/κο πήγαινα στο χωριό μου και ξεκολωνόμουν στο παιχνίδι, ποδήλατο, μπάλα και τα σχετικά. Εκείνη την περίοδο, όταν γυρνούσαμε από χωράφι σε χωράφι για να κλέψουμε μανταρίνια οι μόνοι άνθρωποι που δούλευαν εκεί ήταν οι Αλβανοί, οι ίδιοι πήγαιναν μετά στα καφενεία του χωριού και έπιναν την μπύρα τους, κοιμόντουσαν σε κάτι άθλιες παράγκες που τους νοίκιαζαν οι κάτοικοι των χωριών και όλοι ήταν χαρούμενοι. Οι μπαμπάδες βλέπανε το θρύλο στην TV, άκουγαν τον Αντρέα και καμάρωναν για το πιπίνι που κυκλοφορούσε. Οι γυναίκες έμπαιναν στην ψυχολογία της Βίρνας και θέλανε να γίνει ο άντρας τους γενναίος, τίμιος και φαλακρός σαν τον Στάθη Θεοχάρη.

Τώρα, αφού κάναμε και τους Ολυμπιακούς αγώνες (για τους οποίους νομίζω είναι περιττό να αναφέρω τι κάναμε εμείς σαν Έλληνες και πόσο βοήθησαν αυτοί σαν «βάρβαροι» για να γίνουν όλα αυτά τα στάδια που σαπίζουν πλέον) , πήραμε μπόλικα μετάλλια, νιώσαμε εθνικά περήφανοι(ΧΑ!)και σφίξανε οι κώλοι μας με το ΔΝΤ, την κρίση και την ανεργία, μας βρωμάνε. Είναι άπλυτοι, αμόρφωτοι, κλέφτες, έχουν αρρώστιες, μας κλέβουν, την πέφτουν στις γκόμενες μας, μας παίρνουν την θέση στο λεωφορείο, μας γαμάνε την μάνα.

Ενώ εμείς… σαν γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων, των ηρώων του 21 και του 40, της γενιάς του πολυτεχνείου, που είμαστε πολύ περήφανοι για τον εαυτό μας αφού έχουμε το DNA το δικό τους, δεν καταδεχόμαστε να μοιραζόμαστε τον χώρο μας με αυτούς τους παρείσακτους. Δεν μπορούμε να καπνίσουμε 1,5 πακέτο τσιγάρα την μέρα, να πιούμε 4-5 ποτά άνετοι στο μπαρ και μετά να πάμε για βρώμικα, δεν βρίσκουμε να παρκάρουμε έξω από το περίπτερο το αμάξι μας όταν πάμε για καπότες, οι κάδοι της ανακύκλωσης είναι μόνιμα τίγκα και για αυτό αναγκαζόμαστε να πετάμε τα σκατά μας στον δρόμο, δεν μπορούμε να οδηγήσουμε μεθυσμένοι με ασφάλεια στα όρια στην εθνική οδό και να σκοτωθούμε με την ησυχία μας. Έχουμε δικαιώματα και καταπατούνται!

Έλεγε μια κυρία σήμερα σε μια συζήτηση ότι είναι άπλυτοι και κουβαλάνε πόσες αρρώστιες ο καθένας, οτί τα παιδιά που πέρασαν στην Νομική Αθηνών δεν μπορούν να πάνε στη σχολή τους και οι γονείς πληρώνουν. Εγώ να δεχτώ, όλα αυτά τα επιχειρήματα. Αλλά, ο έλληνας, που γράφει στα λεβέντικα αρχίδια του τον γιατρό που του λέει να μην καπνίζει γιατί το πνευμόνι του θα γίνει σαν τσιμινιέρα, να μην τρώει κρέατα γιατί οι αρτηρίες του είναι πιο βουλωμένες και από συναχωμένη μύτη, που περπατάει με το ζόρι την απόσταση καναπές ψυγείο (για μπύρα όταν έχει champions L), που ανάβει περισσότερες φωτιές στα δάση το καλοκαίρι από τα πανηγύρια, που ψηφίζει τους ίδιους καριόληδες να τον βιάζουν από την στιγμή που γεννήθηκε. Που κλέβει το κράτος του και ταυτόχρονα παραπονιέται γιατί τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, που γλύφει τον πολιτικό για να μπει στο δημόσιο και μετά παραπονιέται που ο υπάλληλος στην άλλη υπηρεσία είναι άσχετος. Αυτός, ο μάγκας, ο λεβέντης, με την ψυχή και την παλλικαριά, το φιλότιμο και όλα αυτά που υμνούμε άμα κάνουμε ένα διπλό στην ευρώπη ή όταν πανηγυρίζουμε την eurovision που σκατά είναι ? Αυτός που γράφει στα παπάρια του την ΕΕ, βρίζει τους αμερικάνους, τους θεωρεί ηλίθιο λαό και πίνει μερακλήδικο φρεντοτσίνο μετά τα κοψίδια με την φαντασίωση ότι είναι ο κλίντον και λεκιάζει το φόρεμα της ρουμάνας σερβιτόρας. Που το «ναι αλλά εμείς είχαμε έναν περικλή και χοληστερίνη, ενώ αυτοί κοιμόντουσαν στα δέντρα την ίδια περίοδο» είναι η ατάκα που τον ανακουφίζει και όταν του λένε πως στις άλλες χώρες είναι έστω και λίγο καλύτερα από το δικό του τον μικρόκοσμο. Αντί να κοιτάει τα χάλια του, το ότι αυτός μπορεί να είναι περήφανος για αυτούς που κατοικούσαν στον τόπο αυτό πριν από 2500 χρόνια, αλλά αυτοί δεν ξέρω πόσο περήφανοι θα ήταν για αυτόν. Μάλλον στον Καιάδα θα κατέληγε, άντε στην καλύτερη να ήταν δούλος και να κουβαλούσε μάρμαρα στην ακρόπολη. Φαίνεται ξεχνάει και αυτός τα κύματα μεταναστών που έφυγαν από την ελλάδα κατά καιρούς επειδή εδώ δεν είχαν μαντήλι να κλάψουν. Τι στο διάλο, όλοι έχουμε ακούσει καζατζίδη, δεν ξέρουν οτί είναι ο αγαπημένος των ελλήνων μεταναστών; μήπως νομίζουν πως οι έλληνες του εξωτερικού είναι στην γερμανία, στην αμερική, αυστραλία και όπου αλλού από τις αποικίες των αρχαίων ελλήνων;; η μήπως πιστεύουν όλοι πως οι έλληνες όταν πήγαιναν στο εξωτερικό είχαν ο καθένας από ένα κότερο σαν του Πατέρα για να υπογράφουν τα συμβόλαια στις δουλειές που έπιαναν;; μήπως τα μάτια τους ήταν λιγότερο αγριεμένα από την πείνα όταν έβλεπαν τον γερμανό να τρώει λουκάνικα και να πίνει μπυρόνια;;

Το συμπέρασμα, για μένα, είναι πως πρώτα από όλα δεν είναι οι πρόσφυγες που περισσεύουν στην ελλάδα, η γαμημένη η υποκρισία περισσεύει. Φυσικά και η ζωή είναι πιο δύσκολη πλέον, δεν υποστηρίζω το αντίθετο. Όμως για εμάς που μένουμε εδώ υπάρχει μια ζωή… σκατένια και μίζερη; Ίσως, όμως για αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχει τίποτα στην πατρίδα τους. Εξάλλου δεν φεύγει κάποιος για ταξίδι αναψυχής με το κρουαζιερόπλοιο ενός λαθρέμπορου. Ούτε ήρθαν στην χώρα μας για να μας πιούνε το johny-cola μας, για να προχωρήσουν στην ευρώπη ήρθαν. Πιστεύετε ότι έχουν την όρεξη να βλέπουν τις θυμωμένες φάτσες των απογόνων του Περικλή?

Οι φοιτητές της νομικής πιο πολλά έχουν να μάθουν από αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν απεργία πείνας στη σχολή τους παρά από τα βιβλία τους και τους καθηγητές τους. Οι μισοί πολιτικοί μας είναι δικηγόροι και οι άλλοι μισοί γιατροί με έδρες στα Πανεπιστήμια. 

Παράνομοι και άρρωστοι.